خشونت علیه کودکان
12 ژوین روز جهانی مبارزه با کار کودکان اعلام شده است و هدف از آن افزایش آگاهی و فعالیت برای جلوگیری از کار کودکان از سوی سازمان بین‌المللی کار است. این ایده نخستین‌بار در سال ۲۰۰۲ و پس از تصویب کنوانسیون حداقل سن کار و کنوانسیون کار کودکان صورت گرفت.
خشونت علیه کودکان شامل انواع خشونت علیه افراد زیر ۱۸ سال است که توسط والدین یا مراقبان کودک، همسالان، همسران دوم و یا غریبه‌ها ایجاد می‌شود.
بر اساس آمار ارائه شده در سال گذشته در جهان یک میلیارد نفر در سنین دو تا ۱۷ سال خشونت جسمی، جنسی، یا عاطفی را تجربه کرده‌اند. تجربه خشونت در دوران کودکی بر سلامت و رفاه مادام العمر کودکان تاثیر بسزایی می‌گذارد.
شواهد از سراسر جهان نشان می‌دهد که خشونت علیه کودکان قابل پیشگیری است و در نتیجه هدف پایان دادن به سواستفاده، استثمار، قاچاق و تمام انواع خشونت و شکنجه علیه کودکان است.
انواع خشونت علیه کودکان
بیشترین خشونت علیه کودکان شامل حداقل یکی از ۶ نوع اصلی خشونت است که در مراحل مختلف رشد کودک اتفاق می‌افتد.
بدرفتاری: شامل خشونت جسمی، جنسی، روحی و عاطفی است و غفلت از نوزادان، کودکان و نوجوانان توسط والدین، مراقبان و دیگر افراد اغلب در خانه، مدارس و یتیم خانه‌ها را شامل می‌شود.
تهدید: رفتار تهاجمی ناخواسته توسط یک کودک دیگر یا گروهی از کودکان است و شامل آزار جسمی، روانی یا اجتماعی است و اغلب در مدارس و گروه‌های کودکان مشاهده می‌شود.
خشونت توسط بزرگسالان: خشونت توسط جوانان در میان کودکان و نوجوانان است و اغلب در محیط‌های اجتماعی بین آشنایان و غریبه‌ها رخ می‌دهد.
-خشونت شریک زندگی (یا خشونت خانگی): شامل خشونت جسمی و عاطفی توسط همسر جدید یا همسر سابق است. هرچند مردان نیز می توانند قربانی خشونت شریک زندگی شوند اما این رفتار بر زنان تاثیر بیشتری دارد.
خشونت جنسی: شامل آزار و اذیت جنسی فردی بی‌دفاع بوده که ممکن است گرفتار قاچاق جنسی شود.
خشونت عاطفی یا روانی: شامل محدودیت حرکات کودک، خشونت، تهدید وتبعیض و دیگر اشکال غیر جسمی خصمانه است.
تاثیر خشونت بر زندگی و شغل آینده کودکان: خشونت علیه کودکان تاثیرات مادام‌العمری بر سلامت و رفاه کودکان، خانواده‌ها، جوامع و ملت‌ها دارد. خشونت علیه کودکان می‌تواند: منجر به مرگ شود که اغلب با استفاده از سلاح‌هایی مانند چاقو و اسلحه گرم بوده و بیش از ۸۰ درصد قربانیان پسر هستند.
-جراحت سخت که به دلیل رفتارهای خشونت‌آمیز جوانان ایجاد شده و صدمات جبران‌ناپذیری به بار می‌آورد.
-تحریک مغز و سیستم عصبی با قرار گرفتن در معرض خشونت در سنین پایین می‌تواند به پیشرفت مغز و دیگر بخش‌های سیستم عصبی و همچنین سیستم‌های غدد درون ریز، گردش خون، سیستم عضلانی، سیستم تولیدمثل، تنفسی و سیستم ایمنی بدن آسیب برساند. خشونت علیه کودکان بر پیشرفت شناختی نیز تاثیر منفی دارد و مشکلاتی در زمینه تحصیلات و شغل ایجاد خواهد کرد.
-تاثیر منفی بر سلامت و رفتارهای ریسک‌پذیر کودکانی که در معرض خشونت قرار می‌گیرند منجربه مصرف دخانیات، الکل و مواد مخدر شده و برخی از این کودکان در معرض رفتارهای جنسی پر خطر هستند. آنان بیشتر دچار اضطراب، افسردگی و مشکلات دیگر روانشناختی و خودکشی می‌شوند.
-این کودکان بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی- عروقی، سرطان، دیابت و سایر بیماری‌ها به دلیل رفتارهای منفی و رفتارهای خطرناک مرتبط با خشونت هستند.
پیشگیری از خشونت علیه کودکان مستلزم تلاش‌های اصولی در هر چهار سطح ریسک‌پذیری ارتباطی (فردی، خویشاوندی، اجتماعی و جامعه) است.
هفت روش ارائه شده عبارتند از:
-پیاده سازی و اجرای قوانین (برای مثال ممنوعیت اعمال خشونت آمیز و محدود کردن دسترسی به الکل و سلاح گرم)
-تغییر ارزش‌ها
-محیط های امن (شناسایی مناطق با سابقه اعمال خشونت)
-حمایت والدین (به عنوان مثال، ارائه آموزش به والدین )
-تقویت درآمد و اقتصاد (مانند آموزش مالی و مالیات بر درآمد)
-ارائه خدمات برای افرادی که تحت خشونت قرار گرفته‌اند
آموزش مهارت‌های زندگی ( مانند اطمینان از اینکه کودکان در مدرسه شرکت می کند و آموزش مهارت های زندگی و مهارت های اجتماعی را فرا گیرند).